Onderzoek naar geweld tegen vrouwen en meisjes in Ethiopië: het getolereerde en het onaanvaardbare


Al meer dan 15 jaar werk ik als volksgezondheidsdeskundige binnen de seksuele en reproductieve gezondheid. Mijn recente verhuizing naar België zette me, als Ethiopische vrouw, aan het denken over mijn opvoeding en de behandeling van vrouwen en meisjes in Ethiopië. Ondanks dat ik een zorgzame vader en een ondersteunende echtgenoot heb, onderstrepen mijn ervaringen, samen met die van vele andere vrouwen en meisjes in Ethiopië, de onmiskenbare machtsongelijkheid en onrechtvaardigheid die zich uiten in geweld. Geweld tegen vrouwen en meisjes is wereldwijd een groot probleem in de volksgezondheid en een schending van de mensenrechten, ervaren door een op de drie vrouwen en meisjes op deze planeet.
"Schaamte is niet de enige factor die vrouwen ervan weerhoudt om hulp te zoeken of hun ervaringen met geweld naar buiten te brengen. Ik denk dat het gebrek aan steun van naaste familie en buren, en de vrees voor lichte juridische sancties tegen de dader, ook een grote rol spelen."
Metasebia Admassu
Onderzoeker
In augustus 2021 heb ik, tijdens mijn werkzaamheden bij het ITG, een onderzoek opgezet en uitgevoerd naar geweld tegen vrouwen en meisjes. Het project werd gefinancierd door de Fondation de Luxembourg en uitgevoerd met collega's van de Seksuele en Reproductieve Gezondheidsgroep en partners uit Ethiopië. Het onderzoek vond plaats in Arbaminch City, gelegen in de Gamo Gofa-regio van Ethiopië, ongeveer 500 km ten zuiden van de hoofdstad Addis Abeba. Ik koos de locatie naar aanleiding van het jaarlijkse regionale gezondheidsrapport over geweldsgevallen. Tijdens mijn eerste beoordeling zag ik dat 30% van alle meldingen van geweld in de zuidelijke regio van Ethiopië afkomstig waren uit de Gamo Gofa-regio. Ik probeerde een diepgaand inzicht te krijgen in geweld tegen vrouwen en meisjes in dit gebied.
"Wat beschouwt u als geweld tegen vrouwen en meisjes?" Dat was de eerste vraag die ik aan alle 62 geïnterviewden stelde. Onder hen bevonden zich vrouwelijke overlevenden van geweld, mannen, vrouwen van vruchtbare leeftijd, religieuze leiders, ouderen, politieagenten en hulpverleners op het gebied van gezondheidszorg, rechtspraak en sociale dienstverlening. Verrassend genoeg varieerden de antwoorden tussen de groepen van de gemeenschap. Het document dat uit mijn onderzoek voortkwam, gaat dieper in op wat geweld tegen vrouwen voor verschillende mensen betekent, hoe het kan worden voorkomen en hoe erop kan worden gereageerd.
Wat raden slachtoffers van geweld en andere leden van de gemeenschap aan?
Veel mannelijke deelnemers gaven aan te geloven dat vrouwen de macht hebben om elke vorm van geweld te stoppen door onderdanig te zijn aan hun man of partner. Vrouwelijke overlevenden van geweld benadrukten dat het zoeken van hulp en het ontvangen van voortdurende emotionele steun van familie, buren, de gemeenschap en het rechtssysteem cruciaal zijn om psychologische steun te waarborgen.
Tijdens mijn onderzoek ondervond ik het als empowerend en helend om rond het thema geweld te werken, ondanks de gevoelige aard ervan. Ik ontmoette veel moedige hulpverleners die met overlevenden van geweld werken en had informele gesprekken met hen over hoe ze de kracht vinden om al die vreselijke verhalen aan te horen. Een hulpverlener vertelde me: "De eerste paar weken zijn moeilijk, maar naarmate je meer verhalen hoort, raak je eraan gewend." Ik wil echter niet aan deze verhalen wennen. Ik wil juist dat elke persoon, organisatie en instelling bijdraagt aan het voorkomen van geweld tegen vrouwen en meisjes, omdat de langetermijngevolgen van geweld niet medisch behandeld kunnen worden. Dit werk is het begin van mijn reis, niet het einde.
Door Metasebia Admassu
@Metiadmassu
Lees het artikel
Het artikel werd gepubliceerd in het tijdschrift PLOS One.
Onderzoeksthema's
Seksuele en Reproductieve Gezondheid
Lees meerSpread the word! Deel dit artikel op